Przestań zabiegać o aprobatę innych - nie każdy musi Ciebie lubić

Dzień dobry Pani Emili 🍁

Kiedyś przebywając z ludźmi zastanawiałam się, czy mnie Lubią. A teraz to ja zastanawiam się czy lubię tych ludzi z którymi w danym momencie przebywam - zdecydowanie bardziej wolę ten stan, od tego wcześniejszego ;)

👍.. Trzeba mieć odwagę bycia nielubianym 😊☝️

😊😊

Jesteśmy istotami stadnymi, boimy się odrzucenia, wykluczenia i samotności, nie zdajemy sobie jednak sprawy z tego że żyjąc pod aprobatę innych, wyzbywamy się własnej tożsamości. Karmimy się wtedy fałszywym poczuciem bezpieczeństwa emocjonalnego i tracimy kontakt sami ze sobą. Każdy z nas jest samodzielnym, niepowtarzalnym bytem żyjącym w ograniczonym czasie. Żyjmy tak, by pozostał po nas ślad. Pozdrowienia

Całe prawie życie szukałam aprobaty u innych: u matki, u koleżanek w szkole, na studiach , u mojego ex, w pracy... i nigdy jej nie znalazłam. Chwilową akceptację tak. Zawsze byłam ta " trzecia ". Do czasu. Najpierw zaakceptowałam moje imię, to zajęło mi 50 lat. Tyle zajęło mi zrozumienie siebie, mojego charakteru, niezależności myślenia. Nie potrafię się podporządkować grupie, przyznawać racji komuś kto jej nie ma. Męczą mnie ludzie, którzy powtarzają komunały, to mnie doprowadziło do tego, że przewidując, może na wyrost, o czym znowu się będzie rozmawiało po prostu unikam wielu spotkań. Kiedyś próbując się przypodobać byłam bardzo towarzyska, a teraz stałam się samotniczką.

Hey E. ! :) Bardzo mądry i potrzebny temat, Emilia! W czasach, gdy tak wiele osób żyje w pogoni za akceptacją i aprobatą innych, Twoje słowa przypominają, jak ważne jest, by szanować samego siebie i swoje granice. Nikt nie musi być przez wszystkich lubiany, ale każdy zasługuje na to, by być sobą. Dziękuję za tę inspirację – daje do myślenia! Pozdrawiam :)

Bardzo dziękuję za film❤

Bardzo dziękuję. Doceniam i wysiłek włożony w przygotowanie i wspaniały efekt. 👏

Robię co swoje na początku denerwuje się ale wracam do równowagi idę swoją drogą

😢 właśnie ja tak mam Pani Emilko jestem na wiecznym egzaminie życia i juz nie mam siły.Znikam po prostu nie ma mnie

Jestem bardzo zmęczona 😢

Ciągły egzamin. Urzekło mnie to albo dotknęło... Do niedawna potrafiłam analizować każde swoje zdanie pod kątem, czy dobrze wypadłam. Strasznie wykańczające psychicznie zajęcie. Teraz jest tego znacznie mniej, ale jeszcze się na tym łapie... Dziękuję za poruszony temat 💗

Przekonałam się na własnej skórze, że "jeszcze się taki nie urodził żeby wszystkim dogodził". Dostosować się do każdego nie da. To co jedni w nas widzą jako zalety inni widzą jako wady. Wciąż się tego uczę, że najważniejsze to być w zgodzie ze sobą.

🙏

❤❤❤❤❤

❤

Niedawno pojawila sie swietna ksiażka pt.Odwaga bycia nielubianym

Zauważyłam ze kiedy ..mhmmm...
czasem..odmawiam innym..to wtedy.duzo łatwiej jest przyjąć mi odmowę ....z ich strony..

Lubię te newslettery.
Dziękuję za kolejny ciekawy odcinek 🙏🏻

TAK- nie ma wyjscia...trzeba sie za to brać....całe zycie=73 lata usilnie szukałam aprobaty, meczarnia na dodatek bez rezultatu na plus....trzeba sie brać za to póki jeszcze zyję- DZIĘKI ZA WSPANIAŁY MATERIAŁ

Fantastyczne jest "rozwinięcie" filmu na pismie-dopiero co to odkryłam i do tego sa tytuły dolączone innych filmów które pomoga w opanowywaniu danego zagadnienie DZIĘKI WIELKIE! sama bym nie znalazła tych filmów a jeżeli to nie tak wyczerpująco wszystkich

Dziękuję 🌷🍀

Ważny temat, dziękuję ❤

Wielkie dzięki. Pozdrawiam 🙂

Ten film jest w stu procentach o mnie. Boję się odrzucenia, czuję dyskomfort kiedy mam komuś odmówić i nie potrafię odróżnić umniejszania pod swoim adresem. Więc proszę mi odpowiedzieć na pytanie. Na czym powinna opierać się zdecydowanie zdrowa relacja, jeśli chodzi o mój przypadek. Czy to, że jestem na wózku i wymagam pomocy oznacza, że na coś nie zasługuje? Czy to duży ciężar i jednostronna odpowiedzialność? Nie wiem dlaczego ciągle to do mnie wraca… Dziękuję za film, proszę o odpowiedź i serdecznie pozdrawiam 😊😉

A co jeśli mam wrażenie, że nikt mnie nie lubi?....

Od kilku miesięcy mam ochotę każdego przytulić nawet mojego wroga ♥️

Ostatnio zastanawialam się "Dlaczego jestem taka zmeczona psychicznie po spotkaniu z kimś? Przecież lubię tą osobę a nie mogłam się doczekać żeby już się pożegnać. Dlaczego??" Otóż doszlam do wniosku, że bylam wykończona ciągłym przytakiwaniem i usmiechaniem się wbrew sobie.
To naprawdę destrukcyjne 😢