AFTERSUN i CHORA NA SIEBIE, prod. 2022 - wideorecenzja Tomasza Raczka

Paul Mescal i Frankie Corio są świetni w "Aftersun"! Sam film dla mnie 9/10.

Ostatnia scena w filmie Aftersun.....zgniata.Niezwykły, piękny film,który sięga do najgłębszych pokładów emocji.

Aftersun dla mnie 9/10

Z chęcią posłucham bo słyszałem że ten film jest takim arcydziełem. Jakieś właśnie nominacje. Szczerze to kompletnie nie rozumiem zachwytu. Obejrzałem raz pomyślałem że nie wiem nie uważnie oglądałem czy czegoś nie rozumiem. Obejrzałem drugą połowę filmu drugi raz. Później analizę bo być może czegoś nie zrozumiałem. Nie kończy on się żadnym wyjaśnieniem dlaczego ten ojciec ma takie odczucia. Skąd wynikają. Na początku myślałem że nie wiem ogląda ta córka bo się zabił czy coś. Nie ma tam tego. W ogóle ten film mnie nie rusza. Oglądałem kilka analiz i nie zauważyłem żebym coś przeoczył ani nie zrozumiał. Po prostu mnie nie ruszył. Nie mam się za osobę niewrażliwą bo często mnie filmy wzruszają.

Jak miło posłuchać Pana Tomasza oraz nie mniej miło poczytać komentarze pod filmem. Takiej kultury wypowiedzi w komentarzach pragnę! Pozdrawiam Państwa bardzo serdecznie! ❤

Witam, dzisiaj dzięki KS dowiedziałem się ,że pan działa na yutubie 🦾 cóż dużo do nadrobienia mam, pozdrawiam

Mówi Pan, że w filmie Aftersun mieliśmy "prawdziwą chorobę", którą należy poskromić, a w "Chorej na siebie" mamy do czynienia z "osobą, która NIE jest chora, ale CHCE być chora" - a może główna bohaterka jest chora psychicznie? Czy to nie jest "prawdziwa" choroba? Może w ten sposób chce zwrócić na siebie uwagę, uzewnętrzniając cierpienie, które nosi w sobie. Może ma ogromną traumę, może ktoś ją w przeszłości bardzo skrzywdził, spowodował, że straciła pewność siebie i nie jest aż tak ekstrawertyczna jak jej chłopak. Brakuje jej atencji, bliskości, towarzystwa, poczucia własnej wartości i w obecności swojego chłopaka czuje się niezauważana przez innych, gorsza, niemająca takiego przebicia jak on. Choroba ciała miała zapewnić jej uwagę, obecność oraz troskę ze strony przyjaciół i rodziny, której tak bardzo potrzebowała. Nie oczekiwała ona współczucia - chciała, a raczej desperacko pragnęła czuć się KIMŚ ważnym. Nie podoba mi się Pana recenzja spłycająca ten film i kpiący ton "nawet nie umie tych instalacji zrobić. no, nalewa ładnie kawę". Jest chora na siebie, bo choruje jej umysł (self-consciousness) - jej postrzeganie własnej osoby, doskwiera jej ogromna samotność spowodowana brakiem pewności siebie i związana z nim trudność w nawiązywaniu kontaktów.

Jedna rzecz nie daje mi spokoju . Czy ktos jeszcze ma wrażenie ze ojciec popełnił samobójstwo ?

Brakuje mi zajęć z języka polskiego, gdzie po obejrzeniu filmu pisało się jego analizę i interpretację. Skorzystam zatem z okazji, że słuchanie recenzji pana Raczka🦞jest dla mnie namiastką utraconych lekcji polskiego i napiszę parę słów o Aftersun. Świeżo po obejrzeniu film dał mi jedynie uczucie ciepłej nostalgii. Dźwięk kamery video trzymanej w dłoniach rodzica podczas nagrywania moich i siostry zabaw na hotelowym basenie przypomniał mi, jak wspaniałe miałam dzieciństwo i jak wdzięczna za nie jestem. Poza tym uwielbiam filmy, gdzie "nic się nie dzieje" a postaci, jak lubię to określać, szlajają się po ekranie. Drugą, bardziej gorzka warstwę odkryłam dopiero po przesłuchaniu owej recenzji. Wraz z nią naszła mnie refleksja, jakim poświęceniem i ogromnym wyrazem miłości jest ukrywanie przed najbliższymi naszego faktycznego stanu, aby uchronić ich przed trudnymi emocjami. Jednocześnie, patrząc z punktu widzenia Sofii czuję niesprawiedliwość wynikającą z oszczędzania prawdy o najbliższym. Zwłaszcza, jeśli jesteśmy wystarczająco inteligentni i świadomi, by dostrzec fragmenty tej prawdy i zorientować się, że coś jest nie tak. Obie strony w takim układzie mają trudno. Nie jest jednak moim celem rozstrzygnięcie, która postawa jest lepsza czy gorsza. Relacje międzyludzkie są pełne niuansów i nie uważam, by jakiegokolwiek rozstrzygania wymagały.

Chętnie posluchalbym o Sundown.

Piękne słowa

Mnie do ekranu przykuła Sophie - niezwykle prawdziwie, naturalnie i pięknie zagrana rola. Sukces zarówno niesamowitej, młodziutkiej Frankie Corio jak i reżyserki, która ją poprowadziła. A takie prowadzenie dziecka, jeszcze w tak trudnej roli uważam za wybitne osiągnięcie. Sam film to dla mnie raczej opowieść o miłości córki do ojca - to ona w tym duecie bardziej się stara, walczy o ojca zmagając się równocześnie z trudami dorastania, samotnie.

Aftersun mnie niestety rozczarował i chociaż wszystko było zrozumiałem, a momentami wręcz podane dość łopatologicznie, to główny problem jaki miałem to to, że to jest opowieść, która starczyłaby na krótki metraż, a tutaj została przesadnie rozciągnięta. Zabrakło gęstości, od sceny palenia na balkonie wiemy, o co chodzi, a potem przez prawie godzinę historia kręci się po zamkniętym torze. Szkoda, bo jako krótki metraż to mógłby być film wybitny.

❤

Panie Tomku !!! Lubię Pana słuchać, jest Pan bardzo wrażliwym człowiekiem i potrafi Pan nas przekonać do swojej wrażliwości. Pozdrawiam

Piekna recenzja Pana Dawida

Świetnie się Pana słucha, Panie Tomaszu! Jakże trudno dzisiaj o ludzi z tak ogromną wiedzą, inteligencją, wrażliwością oraz taką umiejętnością władania językiem polskim. Niech Pan nigdy nie przestaje! Jestem Pańskim fanem od lat :)

Piękna historia o Tacie i mortadeli. Mój Tata też tak się stara i gotuje, choć Mamie wychodzi lepiej.

Aftersun. Film piękny i tragiczny. Piękny, bo pokazuje ogromną miłość ojca do corki. Tragiczny, bo finalnie pozostawiony sam sobie z depresją przegrywa życie i pozostawia po sobie pustkę, którą córka próbuje wypełnić odtwarzaniem nagrań z kamery. Mocne, refleksyjne kino.

Aftersun trafił do mnie i go rozumiem, ale nie oceniam go bardzo wysoko
Chyba wolę opowieści bogatsze w fabułę

Ogromnie jestem wdzięczna i doceniam, iż istnieją TAKIE CUDOWNE OSOBY JAK PAN TOMASZ ♥️🥰♥️

Panie Tomaszu Prosze o Google podcast :)

Dziękuję za filmik!

Bardzo wazny temat zostal poruszony, jak depresja. Raz znalazlam sie w takie systacji i mowie o tym otwarcie, w pore zrocilam sie o pomoc gdy zdalam sobie sprawe, ze nie mam ochoty juz wstawac z lozka, a robie to tylko dlatego ze mam dzieci... wszystko bylo mi obojetne, doslownie wszystko, a smutek zalewal mnie bez przyczyny. Czesto depresja jest tez wywolana pewnymi czynnikami wystepujacymi w naszym zyciu, wiec warto siegac po pomoc i zrozumiec dla czego tak sie dzieje. Mnie terapia pomogla, bardzo! dodam ze nikt sie nie zorientowal, dzieci, partner, depresja super sie kamufluje ;)

Pana słowa o depresji... panie Tomku, jest pan terapeutą:) dziękuję, słuchanie Pana to lekarstwo. Nikt z Panem nie może konkurować.

❤

Bardzo polecam i poproszę o recenzje "Close"- belgijskiego kandydata do Oskara. Już dawno żaden film nie zrobił na mnie takiego wrażenia i na pewno zachowam go w pamięci wychowując synka.

Cudowne Premium. Przepiękne wspominanie, opowiadanie, przepełnione czułością, miłością, szacunkiem, dobrem. Dziękuję

Byłam na filmie "Chora na siebie" i podobał mi się bardzo. Nie wierciłam się na krześle, nie patrzyłam na zegarek. Chłonęłam każdą minutę. Ostatnio widziałam sporo filmów, ale ten pozostawił jakiś ślad w mojej głowie. Nie mogę tego powiedzieć np. o filmie "W trójkącie". Nie widziałam recenzji Pana Tomasza tego ostatniego. A na deser mam "AfterSun", bo go jeszcze nie widziałam.

Dzięki za odcinek,pięknie opowiedziane, a podsumowanie całości genialne,jeszcze raz dzięki. Po wysłuchaniu recenzji na pewno obejrzę obydwa filmy. Pozdrawiam serdecznie i życzę wszystkiego najlepszego 🤔🍀

Super odcinek!

Przecież to JOKER ( JACK NICHOLSON👏👏👍) ją stworzył .

TO JOKER STWORZYŁ TO PIĘKNĄ BUŻKĘ ❗

OBEJRZYJCIE BATMANA z 1989 roku ❗❗❗❗❗❗❗❗❗❗❗❗❗❗❗❗❗❗❗❗❗❗❗❗❗❗❗
Ten film " Chora na siebie " to PLAGIAT BATMANA Z 1989 roku❗❗❗❗

Reżysera tego filmu powinni zamknąć za PLAGIAT BATMANA❤️ 1989 ❗❗❗❗❗❗❗❗❗❗❗❗


DŻOKER 1989 TĄ CUDOWNĄ GĘBĘ STWORZYŁ ❗❗❗❗❗❗❗

BATMAN 1989❗❗❗❗❗

Troche w tej recenzenckiej gawedzie zabrakolo slowa o sciezce dzwiekowej i pracy (jezeli tak mozna to ujac bezosobowo) kamery. Na pierwszym planie umiejscawia pan historie , rezonujaca z czescia widzow ,gotowych na ten scenariusz i rzeczywiscie : "fifty-fifty": jezeli tak ,to fascynujace; jezeli nie, to nudne. P.S. Tym razem- mam wrazenie- ze za fotelem recenzenta pojawil sie rowniez sufler-psychoanalityk....hmmm...no i dobrze; to rezonuje z tymi , ktorzy chetnie niweluja granice, i .."nie maja za zle", ze ktos mysli inaczej. Pozdrawiam i dziekuje.

A ja wyszłam z kina z filmu Aftersun, nie dałam rady, nie byłam ciekawa co dalej...

Piękne to premium dziś 🤗

Pana wspomnienie o Ojcu i tych staraniach dla swojego syna ...wzruszające do łez♥️🌹
Słuchając oceny filmów ,byłam dumna ze swojej punktacji,bo zgadzała się z Pana werdyktem,ale to tak na marginesie tej łezki po wzruszającym wspomnieniu🌹

Panie Tomaszu część premium genialna. Całość jak zawsze cudowna.

Aftersun - Odczytana recenzja Pana Dawida - WOW. Dzięki Panu, Panie Tomku tej recenzji przeżyłem ten film jeszcze raz... i nie wiem czy nie mocniej.

Bardzo fajne recenzje, i bardzo mądra część premium! Pozdrawiam :)

Sądząc po ostatnich "podwójnych" recenzjach spodziewałbym się rewelacyjnego duetu; Close i Banshees of Inisherin. Jestem pewny, że te dwa filmy są dla Pana znakomite:). W końcu według filmwebu jesteśmy jak Batman i Robin:)

Uwielbiam Pana słuchać! Czasem odcinki słucham po kilka razy. Nie mogę się już doczekać kolejnego z cyklu "Tomato". Pozdrawiam serdecznie.

🫶🫶

Dobra puenta, zgadzam się! Dodatkowo nad biurkiem powiesiłam motto: milczenie jest źródłem siły.

Ta muzyka na końcu odcina... Taka jakaś smutna i...

Panie Tomaszu, niech Pan mi pomoże:
co to za okulary? Dziękuję serdecznie

I znów mamy te same oceny filmów które widziałem przed Pana recenzją:). Pozdrawiam i dzięki za kolejne świetne analizy filmowo-życiowe.

Muszę obejrzeć te filmy👍Pozdrawiam Pana Tomka🙋‍♀️

Super oprawki Panie Tomaszu!

Oj to teraz się trochę obawiam odbioru przeze mnie filmu Aftersun. Mój tata podczas mojego dorastania cierpiał na ciężką depresję, która z czasem przerodziła się w afektywną dwubiegunową. Choroba zabrała go ze sobą gdy mial 47 lat. Tymczasem pan, panie Tomaszu potrafił się świetnie wczuć w film, choć nie miał pan takich doświadczeń. Dużo pan wie o życiu ❤ Dziękuję za mówienie o chorobach psychicznych i zdejmowanie z nich tabu.