'Ο Νίκος Φυλακτός κάνοντας αναφορά στην μουσική του σύνθεση μας αφηγείται τα εξής :
-'Ζεϊμπέκικο'' για συμφωνική ορχήστρα 1986.Βασικά με το έργο αυτό κάνω μια στροφή προς την ελληνική μας μουσική επιδιώκοντας παράλληλα την ενότητα της παράδοσης μας, μ΄ όλες μου τις προηγούμενες μου τεχνικές κατακτήσεις και γνώσεις.
Τον καιρό εκείνο πήρα μια παραγγελία από την Κρακοβία της Πολωνίας για να συνθέσω ένα έργο για ορχήστρα. Έγραψα κάτι το οποίο μου φάνηκε εντελώς ξένο πρός εμένα. Ήμουν πια στην Ελλάδα σ΄ έναν διαφορετικό χώρο και χρόνο. Κάτι άλλαξε μέσα μου. Ξεκίνησα από την αρχή. Τότε θυμήθηκα μια ιστορία που την έζησα τις πρώτες μέρες ερχομού μου στην Αθήνα. Κατέβαινα στην Πλάκα για καφέ και έπαιρνα μαζί μου για διάβασμα τα ''Περί Ουρανού'' του Αριστοτέλη. Που και που'' κατέβαινα σε μια υπόγεια παραδοσιακή ταβέρνα. Κάποια στιγμή μπαίνει μέσα κάποιος θαμώνας. Μας χαιρετάει. Χαιρετά το αφεντικό και πάει να καθίσει. Πριν καθίσει όμως κάνει μία κίνηση σαν να ήθελε να χορέψει ζεϊμπέκικο. Παίρνει μία στροφή χτυπάει με τον χαρακτηριστικό τρόπο τα δάχτυλά του και κάθεται. Φαντάστηκα αυτόν τον άνθρωπο να χορεύει το ζεϊμπέκικο χωρίς μουσική. Με κάποιο σκοπό που είχε βάλει αυτός στο μυαλό του. Να ακούει μια δικιά του μουσική και το κορμί του να πάλλεται και να γεμίζει ενέργεια και πάθος. Κάποτε- μου είπε ένας φίλος μου ζωγράφος -οι κλέφτες χόρευαν τσάμικο χωρίς τα όργανα και έβλεπες αυτόν τον λεβέντικο χορό μόνο σε κίνηση κρυφά για να μην τους ακούσουν οι Τούρκοι. Έτσι εμπνεύστηκα το δικό μου Ζεϊμπέκικο μπαίνοντας καλλιτεχνικά στην Ελλάδα- με την σιωπή.
Ερμηνεύεται απ΄ την Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ με μαέστρο τον Αλκή Παναγιωτόπουλο.
Ευχαριστώ τον μαθητή μου Δημήτρη Κόκκαλη για την εικονική παρουσίαση του έργου μου .